9000 km verderop heb ik een heleboel kindjes!

Hoi,

Het heeft even geduurd voordat ik weer een verslagje plaatste. Ik wist namelijk niet zo goed wat ik er in moest zetten. Ik ben ondertussen terug in Nederland en hier terug gekomen ging het na 4 dagen alweer helemaal mis met mijn longen.
Dit was even een flinke domper op die geweldige tijd in Zuid Afrika en daarom dus een laat blogje over mijn thuiskomst.

De laatste paar dagen in Zuid Afrika vlogen echt voorbij. Na een winkeldagje en gedeeltelijk mijn koffer inpakken. Was het voor mij, Amber en Karlijn tijd voor de safari. Iets waar ik enorm naar uitkeek en wat nog net paste in ons drukke programma voordat ik naar huis vloog.
We werden opgehaald door de Bokbus met onze tourguide. Hele aardige man en we gingen snel op weg. Naast ons 3en waren er ook nog een Moeder en Zoon uit Ierland. Die er al een hele reis door Thailand, Australie en dan nu Zuid Afrika op hadden zitten. Hoebedoel je Jitske wordt dan jaloers? haha. Leuk stel en het was dan ook erg gezellig.
Eerste echte stop was bij Betty's Bay, pinguins bekijken. Nu had ik deze schattige beestjes al eens mogen bewonderen, dus was het nu wat minder speciaal. We bleven er niet al te lang en reden door naar Hermanus. Hermanus is de beste plek ter wereld om vanaf land walvissen te spotten. Dit was ook echt mijn doel en aangezien we redelijk in het walvissen seizoen zaten, was de kans aardig aanwezig.
Bij aankomst in de Soete Inval een heel leuk hostel, zijn we gelijk richting de zee gelopen. Rondje gemaakt maar helaas geen walvissen.
Avondeten werd klaargemaakt door de eigenaar en het was erg lekker, eigen gemaakte kost. Niet al te laat ons bedje ingedoken om in de ochtend weer fris en fruitig op te kunnen staan. Na het ontbijt, richting Hermanus gereden en hier hadden we nog wat vrije tijd. Eindelijk zag ik dan mijn walvis! Wow, echt zo onwijs gaaf. Vlakbij de kust, je kon hem zelfs geluid horen maken. Super ervaring, facinerende beesten zijn het.
Walvis avontuur afgesloten en op naar het safari park. Via een lunch en een aantal uur durende rijtocht, kwamen we aan bij Garden Route Safari Game Lodge. Heel mooi en onze lodge was nog mooier. Allemaal safari hutjes, mooie kamer, super lekker bed..echt top!
Om 16.00uur hadden we al onze eerste game drive, dus de open wagen in en beesten spotten. Vanalles gezien en ook van heel dichtbij, levensgevaarlijk, haha. Het jammere was dat we onze guide niet konden verstaan, dus we kregen weinig mee van wat hij allemaal zei. Na de game drive heeft de Ierse vrouw hierover geklaagd en we zouden daarom tijdens de ochtend drive een nieuwe guide krijgen en alles nog eens opnieuw doen. Het avondeten was een enorm buffet met allemaal lekkere dingen en na nog wat kletsen en een douche ben ik mijn bed ingedoken. Heel vroeg weer op, want om 07.00uur was het al tijd voor onze game drive. Heel dik aangekleed en een extra deken in de aanslag. Weer alle beesten gezien, aangevallen door een olifant, buffels en leeuwen die elkaar niet zo aardig vinden, cheetahs op nog geen 5 meter afstand. Heel erg leuk! Deze keer verstonden we wel alles wat er werd gezegt en dat was toch wel een stuk leuker dan de eerste keer. Na de 2uur durende rit, richting het ontbijt, waar ze zelfs pannenkoeken hadden en nog het reptielenpark en de cheetahwalk bezocht. Vervolgens de auto in en een lange rit terug naar Kaapstad. Het duurde ongeveer 4,5 uur voordat we weer terug waren in het aviva house.

Koffers verder ingepakt, MC Donalds gegeten, iedereen gedag gezegt en om 20.30uur werden we door Ursula opgehaald en naar het vliegveld gebracht. Ingechekt, koffers afgegeven en door de gate. Nog het boek van Nelson Mandela gekocht en de laatste randen opgemaakt.
Het vliegtuig in en een aantal films gekeken, pogingen tot slapen, middernacht ijsjes eten en om 10.15uur stond ik weer op Nederlandse bodem.

Het was een geweldige tijd in Zuid Afrika en de kinderen mis ik echt heel erg. Als je er soms aan terug denkt, dan wil je ze gewoon weer in je armen voelen en ze knuffelen. Dat is helaas niet mogelijk! Maar ik heb wel 30 kinderen op 9000km wonen en ik hoop ze ooit nog eens te zien.

Thuiskomst was niet heel bijzonder, dat gaat al gauw zo zijn eigen gangetje. Zo dachten mijn longen er helaas ook over. In Zuid Afrika heb ik op een paar kleine inzinkingen na, me echt voor mijn doen goed gevoeld. 4 dagen terug in Nederland en het gedonder begon alweer. Hoesten, benauwd, koorts..de hele ratteplan wat nu al 2 jaar duurt. Prednison fors omhoog, antibiotica extra erbij, veel vernevelen en de longarts maar weer gebeld. Paar dagen aankijken en dan moet het beter worden. Natuurlijk luisteren mijn longen daar niet naar en dus maar weer richting de Huisarts. Huisarts weet het ook niet meer, overleggen met de longarts..en dan moet je eigenlijk wel weer opname, maar dat wou ik echt niet. Mocht het dan toch nog thuis proberen, met nog veeeeel meeeer prednison. Verder krijg je dan weer te horen, dat het zo eigenlijk niet meer gaat. Dat je toch echt moet na gaan denken over revalidatie, poliklinisch, Nederland of misschien toch weer Davos?
Ik weet het niet..twijfels alom.
Hoe moet het met mijn studie? Ik heb zo'n goede stage plek, wil ik die opgeven? Hoe ga ik mijn stage halen als ik steeds ziek ben?
Twijfels, Twijfels en nog eens Twijfels.
Ik moet er maar eens goed over nadenken en nu in eerste instantie maar weer beter worden, voordat ik mijn beslissing maak!

Liefs,
Jitske.