Hoe gaat het nu?
Door: Jitske
Blijf op de hoogte en volg Jitske
22 Augustus 2011 | Nederland, Zeist
Hallo Lieve Allemaal,
Mijn laatste berichtje is van 3 maanden geleden en in die tijd is er ontzettend veel gebeurd.
Ik had steeds geen energie om dit te bloggen maar nu zal ik me er toch eens aan wagen.
In mijn laatste berichtje schreef ik over het leuke nieuws dat ik naar Australie zou gaan!
Hier ben ik alleen nooit aangekomen......
Vlak voor mijn vertrek naar Perth kreeg ik een auto ongeluk.
Na een gezellig avondje uiteten met een vriendin reden we terug naar huis. We reden op een doorgaande voorrangsweg van 80KM. Komt er opeens vanaf Rechts aan auto de weg oprijden. Ik riep nog; Kijk Uit! We hebben nog poging gedaan om de auto te ontwijken maar met 80km per uur kun je niet zo veel. We zijn aan mijn kant (Bijrijders kant) tegen de auto aangereden en daarna over de andere kant van de weg en een fietspad de berm ingeschoten. Hier kwamen we tot stilstand...Het ging allemaal ontzettend snel. Airbags waren uit en ik zag rook dus het eerste was ik dacht was; Wegwezen!
Ben uit de auto geklommen en ergens in de berm gaan liggen want ik had behoorlijk pijn in mijn buik en op mijn borst.
Allemaal omstanders toevallig een politie agent en een arts die net op dat moment aanwezig waren. Ambulance was er heel snel en met alle toeters en bellen, nekkraag, infuus etc...naar het ziekenhuis gereden.
Mijn vriendin had gelukkig niets en die hoefde niet mee met de ambulance.
Uiteindelijk bleek ik een kneuzing te hebben in mijn buik en zo'n beetje al mijn ribben waren zwaar gekneusd. We hebben enorm geluk gehad want de auto was helemaal total loss en het had heel anders af kunnen lopen. De volgende dag stond ik bont en blauw en met ontzettend veel pijn op. Heb 2 weken op de bank gelegen en daarna ging het in stapjes steeds beter.
Het ongeluk gebeurde 4 dagen voordat ik zou gaan vliegen dus dat kon echt met geen mogelijkheid doorgaan. Het gezin had in de tussentijd iemand anders gevonden en daarom ben ik helemaal niet meer naar Australie gegaan.
Achteraf was dit ook heel goed.
Wat niemand had kunnen bedenken is toch gebeurd. Mijn moeder is op 8 juli overleden aan de complicaties van de hersenbloeding van eind november.
Ze was ontslagen uit het ziekenhuis en opgenomen op de revalidatie afdeling van het verpleegtehuis in Zeist. Enkel na een week werd ze weer ziek en uiteindelijk heeft het niet zo mogen zijn.
Er was al niets meer van haar over en we houden zelf maar in gedachten dat dit voor haar waarschijnlijk het beste is.
Moeilijk is het wel en onwerkelijk blijft het ook nog. Het besef wil er soms niet helemaal zijn en als die er wel is dan doet het vooral ontzettend pijn.
De begrafenis was echt ontzettend mooi en met heel erg veel mensen.
Mooie muziek, mooie sprekers en heel veel mooie bloemen!
Lieve Mama voor altijd in mijn hart en in mijn gedachten.....
Liefs,
Jitske.
Mijn laatste berichtje is van 3 maanden geleden en in die tijd is er ontzettend veel gebeurd.
Ik had steeds geen energie om dit te bloggen maar nu zal ik me er toch eens aan wagen.
In mijn laatste berichtje schreef ik over het leuke nieuws dat ik naar Australie zou gaan!
Hier ben ik alleen nooit aangekomen......
Vlak voor mijn vertrek naar Perth kreeg ik een auto ongeluk.
Na een gezellig avondje uiteten met een vriendin reden we terug naar huis. We reden op een doorgaande voorrangsweg van 80KM. Komt er opeens vanaf Rechts aan auto de weg oprijden. Ik riep nog; Kijk Uit! We hebben nog poging gedaan om de auto te ontwijken maar met 80km per uur kun je niet zo veel. We zijn aan mijn kant (Bijrijders kant) tegen de auto aangereden en daarna over de andere kant van de weg en een fietspad de berm ingeschoten. Hier kwamen we tot stilstand...Het ging allemaal ontzettend snel. Airbags waren uit en ik zag rook dus het eerste was ik dacht was; Wegwezen!
Ben uit de auto geklommen en ergens in de berm gaan liggen want ik had behoorlijk pijn in mijn buik en op mijn borst.
Allemaal omstanders toevallig een politie agent en een arts die net op dat moment aanwezig waren. Ambulance was er heel snel en met alle toeters en bellen, nekkraag, infuus etc...naar het ziekenhuis gereden.
Mijn vriendin had gelukkig niets en die hoefde niet mee met de ambulance.
Uiteindelijk bleek ik een kneuzing te hebben in mijn buik en zo'n beetje al mijn ribben waren zwaar gekneusd. We hebben enorm geluk gehad want de auto was helemaal total loss en het had heel anders af kunnen lopen. De volgende dag stond ik bont en blauw en met ontzettend veel pijn op. Heb 2 weken op de bank gelegen en daarna ging het in stapjes steeds beter.
Het ongeluk gebeurde 4 dagen voordat ik zou gaan vliegen dus dat kon echt met geen mogelijkheid doorgaan. Het gezin had in de tussentijd iemand anders gevonden en daarom ben ik helemaal niet meer naar Australie gegaan.
Achteraf was dit ook heel goed.
Wat niemand had kunnen bedenken is toch gebeurd. Mijn moeder is op 8 juli overleden aan de complicaties van de hersenbloeding van eind november.
Ze was ontslagen uit het ziekenhuis en opgenomen op de revalidatie afdeling van het verpleegtehuis in Zeist. Enkel na een week werd ze weer ziek en uiteindelijk heeft het niet zo mogen zijn.
Er was al niets meer van haar over en we houden zelf maar in gedachten dat dit voor haar waarschijnlijk het beste is.
Moeilijk is het wel en onwerkelijk blijft het ook nog. Het besef wil er soms niet helemaal zijn en als die er wel is dan doet het vooral ontzettend pijn.
De begrafenis was echt ontzettend mooi en met heel erg veel mensen.
Mooie muziek, mooie sprekers en heel veel mooie bloemen!
Lieve Mama voor altijd in mijn hart en in mijn gedachten.....
Liefs,
Jitske.
-
22 Augustus 2011 - 15:31
Dyanne:
Jitske, knap dat je de gebeurtenissen van afgelopen tijd zo goed kunt verwoorden en dit blog kunt schrijven. Wat een ongelooflijk moeilijke en vreselijke periode hebben jij en je familie doorgemaakt. Petje af voor hoe je ermee omgaat en doorzet. Take care meis!
xxx -
22 Augustus 2011 - 20:00
Rosan:
Hè Jitske,
Wat een roerige tijd is het geweest voor jullie...
Sterkte met t verlies van je mama als is sterkte eigenlijk woorden/tekst te kort.
Liefs Rosan -
29 Augustus 2011 - 10:06
Jorine:
Ha lieve Jitske, k lees je verslag nu pas. Maar wat heftig wat je hebt meegemaakt. Eerst al het ongeluk (ben dankbaar dat het toch zo goed is afgelopen..), de teleurstelling dat je niet naar Australië kon en ook het bericht over het overlijden van je moeder...Een zware tijd voor je! Knap hoe je het verwoord hebt allemaal.
k WIl je veel sterkte en kracht toewensen in de weg die voor je ligt!
Liefs
Jorine -
04 December 2011 - 15:11
Laura:
Hoi Jitske,
Ik heb een tijdje je weblog gevolgd, maar eigenlijk heb ik het laatste jaar niet meer echt een verslag van je gelezen. Net kwam ik toevallig weer op je weblog terecht en lees ik in wat voor heftige tijd je zit.
Helaas weet ik maar al te goed wat het is om je moeder te verliezen. Mijn moeder is op 23 april overleden (en ik ben nu 24). Ik wil je daarom heel veel sterkte wensen. En ik hoop dat je toch nog een keer naar Australië kunt gaan!
Liefs, Laura
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
